Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Nabór tekstów ma charakter ciągły.

Pełny tekst instrukcji wydawniczej w formacie PDF znajduje się pod tym linkiem. Poniżej przedstawione są jedynie podstawowe informacje.

Teksty nadsyłane do redakcji „Studiów Medioznawczych” powinny spełniać wszystkie warunki formalne opisane w instrukcji, w przeciwnym razie nie będą mogły zostać poddane procedurze recenzyjnej.

W razie wątpliwości proszę spojrzeć na ostatnio publikowane teksty.

Uwagi ogólne

• Artykuł nie może przekraczać 40 000 znaków (ze spacjami).
• Komunikat, recenzja, sprawozdanie nie mogą przekraczać 15 000 znaków.
• Tytuł artykułu powinien mieć wysoką wartość informacyjną; nie powinien zawierać ani skrótów, ani przenośni.
• Długość abstraktu nie powinna przekraczać 300 słów.
• Abstrakt powinien zawierać następujące sekcje:
  • cel/teza
  • koncepcja/metody badań
  • wyniki i wnioski
  • oryginalność/wartość poznawcza.
• Wyróżnione wyżej nazwy sekcji powinny być zawarte w abstrakcie i pogrubione.
• Artykuł powinien być opisany słowami kluczowymi (maksymalnie 5) podanymi w kolejności alfabetycznej; należy unikać stosowania terminów ogólnych oraz skrótów.
• Tekst artykułu powinien być podzielony pogrubionymi śródtytułami (ale nie może rozpoczynać się od śródtytułu); w pierwszej części wskazane jest podanie informacji wprowadzających w problematykę prezentowaną w artykule, w ostatniej – sformułowanie wniosków i podsumowanie rozważań.
• Wykaz skrótów stosowanych w tekście należy umieścić na końcu artykułu w osobnej sekcji, przed bibliografią załącznikową.
• Na końcu tekstu należy umieścić bibliografię załącznikową (zawierającą wyłącznie pozycje cytowane w tekście) – szczegółowe wskazówki, zob. Postać przypisów w APA 6^th
• Po uzyskaniu pozytywnej opinii dwóch anonimowych recenzentów oraz przyjęciu przez redakcję artykułu do druku autor zostanie poproszony o złożenie deklaracji posiadania praw autorskich do tekstu (składany tekst nie może być przedmiotem wcześniejszej publikacji).

Informacje na temat autorów

• Skierowany do redakcji artykuł nie może zawierać wskazówki, kto jest jego autorem. Plik z informacjami o autorze powinien być załączony osobno i zawierać w następującej kolejności: imię i nazwisko, afiliację, adres korespondencyjny, adres e-mail, tytuł artykułu.
• W przypadku wielu autorów ich imiona i nazwiska, wraz z dodatkowymi informacjami wyszczególnionymi powyżej, należy oddzielić średnikami. W nawiasie można podać pisownię imienia i nazwiska w alfabecie właściwym dla autora, innym niż łaciński.
• W przypadku publikacji wielu autorów należy wskazać, kto jest autorem głównym, z którym będzie prowadzona korespondencja dotycząca publikacji tekstu.

Formatowanie

• Teksty nadsyłane do redakcji powinny być zapisane w programie WORD, czcionką Times New Roman, 12 pkt, z interlinią 1,5 wiersza; tekst justowany (krawędzie na szerokość składu).
• Tekst powinien być podany standardowo, tj. bez automatycznego formatowania.
• Wcięcia akapitowe należy wykonywać tabulatorem.
• Nie należy stosować podkreśleń i pogrubień, a zwroty obcojęzyczne (np. know-how, power ratio) należy wyróżniać kursywą.
• Tytuły wystaw, konferencji, sesji naukowych, grup roboczych, sekcji, cykli tematycznych, serii, programów, paneli należy podawać tekstem prostym w cudzysłowie.
• Cytaty należy podawać pismem prostym w cudzysłowach; cytat w cytacie proszę zaznaczać cudzysłowem ostrokątnym skierowanym ostrzem do wewnątrz wyrazu »...«;
• Cytaty i przykłady dłuższe niż jedno zdanie powinny być graficznie wyróżnione w tekście za pomocą mniejszej interlinii i mniejszej szerokości składu, np.:

„Zaprezentowane tu badanie pokazuje, że – przynajmniej w odniesieniu do badanej elity in spe – jesteśmy raczej snobami i rzadko kiedy potrafi my ocenić prawdziwą sztukę. Jeśli coś jest podane w kontekście źródła, które uważamy za uznane, możemy zaakceptować niemal każdą szmirę (…)” (Wasilewski, 2017, s. 32).

Materiały ilustracyjne

• Materiały ilustracyjne (tabele, wykresy, rysunki, zdjęcia) powinny mieć własną numerację oraz tytuły rozpoczynane wielką literą, i być zapisane odpowiednio: Tabela 1., Wykres 1., Fot. 1., Rys. 1.
• Tytuł należy – w przypadku tabeli – umieścić nad nią, w przypadku wykresów, rysunków, zdjęć – pod nimi.
• Podpisów pod ilustracje i informacji o źródle nie należy kończyć kropką, chyba że należy ona do skrótu; gdy podpis jest wielozdaniowy, to każde zdanie należy zakończyć kropką, z wyjątkiem ostatniego.
• Należy unikać zwrotów „poniższa/powyższa tabela” (wykres, zdjęcie, rysunek), lecz podać w nawiasie jej numer, np. (tabela 1.).
• Należy dochować jak największej staranności przy doborze materiału ikonograficznego, który powinien być dobrej jakości, tj. mieć wyraźne barwy i dobrą rozdzielczość (czytelność).

Postać przypisów i bibliografii w APA 6^TH STYLE

1. W APA 6^th style nie stosuje się przypisów dolnych. Informacje o źródle należy umieszczać w tekście głównym i podawać w nawiasie okrągłym, wpisując nazwisko autora oraz rok ukazania się publikacji, np. (Malinowska, 2009). W przypadku odwoływania się do konkretnego fragmentu tekstu lub cytowania w nawiasie należy również umieścić numery stron, np. (Malinowska, 2009, s. 3). Nazwisko, rok publikacji oraz numery stron należy rozdzielić przecinkami.
2. Bibliografia (załącznikowa = przedmiotowa = cytowania), z pełnymi opisami pozycji bibliograficznych, powinna znajdować się na końcu tekstu i zostać uszeregowana w porządku alfabetycznym.
3. W przypadku odwoływania się do kilku pozycji bibliograficznych należy umieścić odniesienia w jednym nawiasie, oddzielając poszczególne cytowania średnikami, np. (Davies, 2014; Jones, 2015; Malinowska, 2009). Pozycje w nawiasie powinny być uszeregowane w porządku alfabetycznym.
4. W przypadku cytowania więcej niż jednej publikacji autora, po nazwisku należy podawać rok publikacji, np. (Davies, 2006, 2014; Malinowska, 2009). Jeżeli obie publikacje autora zostały wydane w tym samym roku, do daty należy dodać litery alfabetu, np. (Davies, 2006a, 2006b; Malinowska, 2009).
5. Jeżeli w tekście publikacji wymieniamy nazwisko autora, w nawiasie podajemy jedynie rok publikacji (oraz ewentualnie strony), np.:
• Malinowska (2009) potwierdziła istnienie zależności pomiędzy poziomem wykształcenia a częstotliwością robienia zakupów online.
• Jak twierdzi Malinowska (2009): „istnienie zależności pomiędzy poziomem wykształcenia a częstotliwością robienia zakupów online zostało potwierdzone” (s. 123).
6. Jeżeli publikacja ma dwóch autorów, za każdym razem należy podawać nazwiska obydwojga, łącząc je znakiem „&”, np. (Woźniak & Rogalski, 2010).
7. Jeżeli publikacja ma od trzech do pięciu autorów, w przypadku pierwszego cytowania w tekście należy podawać nazwiska wszystkich autorów, oddzielając je przecinkami, a ostatnie – poprzedzone znakiem „&”, np. (Kacperski, Głowacki, Szulski & Nowak, 2014). W przypadku kolejnych cytowań przypis jest skracany do nazwiska pierwszego autora i skrótu „et al.”, np. (Kacperski et al., 2014).
8. Jeżeli publikacja ma powyżej sześciu autorów, w przypadku pierwszego cytowania i kolejnych przypis jest skracany do nazwiska pierwszego autora i skrótu „et al.”, np. (Konarski et al., 2014).
9. W przypadku cytowania pozycji wielu autorów w tekście należy postępować według następującego schematu:

Pierwsze cytowanie w tekście:

• Jak wskazują badania Kacperskiego, Głowackiego, Szulskiego i Nowaka (2014)…
• Badania (Kacperski, Głowacki, Szulski & Nowak, 2014) wskazują…

Kolejne cytowanie w tekście:

• Jak wskazują badania Kacperskiego i współpracowników (2014)…
• Badania (Kacperski et al., 2014) wskazują…
1. Jeśli w pracy cytuje się publikacje różnych autorów noszących to samo nazwisko, należy w nawiasie wpisać inicjał imienia, nawet w przypadku różnych dat publikacji, np. Badania (A. Kowalska, 2014; Ciołek, 2003) potwierdzają trafność tych wniosków, jednak stawiano pytania, co do możliwości ich zastosowania w warunkach polskich (G. Kowalska, 2016).
2. Zasady dotyczące tworzenia przypisów dla jednego lub kilku autorów stosowane są analogicznie dla publikacji zbiorowych pod redakcją jednego lub kilku redaktorów.
3. W przypadku publikacji anonimowej w przypisie umieszcza się kilka pierwszych słów tytułu w cudzysłowie oraz rok publikacji, np. („W obronie demokracji”, 2017).
4. W przypadku publikacji, w której nie można ustalić daty publikacji (np. strona internetowa) w miejsce daty wstawia się skrót „b.d.” (bez daty), lub „n.d.”(no date), np. (Borkowska, b.d.), (Fisher, n.d.).
5. Podawane w przypisach skróty powinny być stosowane w języku publikacji, która jest cytowana, np.:
• Bates, M. (2005). An Introduction to Metatheories, Theories, and Models. In K. E. Fisher, S. Erdelez, & L. McKechnie (Eds.), Theories of Information Behavior: A Researcher's Guide (pp. 1–24). Medford, New Jersey: Information Today, Inc.
• Mazur, T. (2013). Grywalizacja w nauczaniu języków obcych. W T.D. Kolasińska, B. Kopacz & W. Piech (Red.), Innowacje w nauczaniu początkowym (s. 34–46). Warszawa: Wydawnictwo Piast.
6. Pisownia aktów normatywnych:
•  Skrót tytułu Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej oraz numer i pozycję aktu należy zapisywać następująco: Dz.U. Nr 96 poz. 590 ze zm. lub Dz.U. z 1993 r. Nr 16 poz. 48 ze zm. art. 5 ust. 2 pkt 2 lit. a (małe litery, bez kropek po liczebniku, bez przecinków); art. 5 § 3 ust. 3 lit. b;
• tytuły aktów prawa krajowego należy podawać małą literą, np. ustawa z dnia 4,lutego 1994 r. o prawie autorskim; kodeks postępowania cywilnego; ale: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej; art. 14 Konstytucji;
•  dopuszcza się stosowanie skrótów: k.p.c. lub kpc (kodeks postępowania cywilnego); pr.pr. (prawo prasowe);
• w tytułach aktów prawa międzynarodowego pierwszy wyraz należy pisać dużą literą, np. Konwencja o ochronie wód, Karta praw człowieka.