Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część czwarta
Streszczenie
W doktrynie akcentuje się wątpliwości, czy zniesławienie może dotyczyć osoby zmarłej, co zdaje się wynikać z konstrukcji dóbr osobistych. Niemniej negatywne wypowiedzi o nieżyjących mogą stanowić przestępstwo zniesławienia, jeżeli naruszają dobra osobiste osób bliskich. Zniesławienie może narazić na utratę zaufania lub poniżyć w opinii publicznej. Dziennikarza chroni jednak zarówno kontratyp z art. 213, jak mniej akcentowany w praktyce kontratyp z art. 41 prawa prasowego.
Bibliografia
Chaciński J., Kilka uwag o podstawowych konstrukcja jurydycznych z zakresu ochrony dóbr osobistych, „Monitor Prawniczy”, 1995, nr 2.
Dobosz I., Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 17 kwietnia 2002 r., IV CKN 925/00; „Orzecznictwo Sądów Powszechnych” 2003, nr 5, poz. 60.
Grzeszak T., Obowiązek dziennikarskiego autosprostowania, „Przegląd Prawa Handlowego” 2004, nr 3.
Grzybowski S., Ochrona dóbr osobistych, Warszawa 1957.
Hofmański P., J. Satko J., Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej. Przegląd problematyki. Orzecznictwo (SN 1918-2000). Piśmiennictwo, Kraków 2002.
Jóźwiak P., „De mortuis aut bene, aut nihil” (O zmarłych należy mówić dobrze albo wcale). Prawnokarna ochrona czci osoby zmarłej (postulaty de lege ferenda), „Edukacja Prawnicza” 2008, nr 10 (102).
Kamieniecki J., Odpowiedzialność prasy za naruszenie dóbr osobistych, „Państwo i Prawo” 1984, z. 11.
Kordasiewicz B., Jednostka wobec środków masowego przekazu, Wrocław–Warszawa–Kraków 1991.
Mazurkiewicz J., Non omnis moriar. Ochrona dóbr osobistych zmarłego w prawie polskim, Wrocław 2010.
Piątowski J.S., Ewolucja ochrony dóbr osobistych [w:] Tendencje rozwoju prawa cywilnego, red. E. Łętowska, Wrocław–Warszawa–Kraków 1983.
Sadomski J., Konflikt zasad – ochrona dóbr osobistych a wolność prasy, Warszawa 2008.
Seligman A.B., The problem of trust, Princeton University Press, New Jersey 1997.
Sieńczyło-Chlabicz J.D., Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z 18 lutego 2005 r., III CZP 53/04, „Państwo i Prawo” 2005, nr 7.
Sobolewski P., Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 7 listopada 2002 r., II CKN 1293/00, „Przegląd Sądowy” 2005, nr 7–8.
Stankowska K., Rehabilitacja osób skazanych za przestępstwa i wykroczenia polityczne w wyniku uwzględnienia kasacji nadzwyczajnych 1986–2002, „Przegląd Sądowy” 2008, nr 5.
Stefanicki R., Glosa do wyroku SN z dnia 26 lutego 2002 r., sygn. I CKN 413/01, „Państwo i Prawo” 2003, nr 7.
Surkont M., Cześć i godność osobista jako przedmioty ochrony prawnokarnej, „Nowe Prawo” 1980.
Surkont M., Podmioty karnej ochrony czci i godności osobistej, „Palestra” 1979, nr 1.
Szpunar A., O ochronie pamięci osoby zmarłej, ”Palestra” 1984, nr 7–8.
Szpunar A., Ochrona prawna kultu osoby zmarłej, ”Palestra” 1978, nr 8.
Tobis A., Prawnokarna ochrona czci w życiu politycznym RFN, „Państwo i Prawo” 1994, z. 4.
Tymiec R., Glosa do wyroku SN z dnia 14 maja 2003 r. I CKN 463/01, „Państwo i Prawo” 2004, z. 4.
Wierciński J., Niemajątkowa ochrona czci, Warszawa 2012.
Copyright (c) 2018 Jacek Sobczak, Ksenia Kakareko
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
Publikacje na łamach „Studiów Medioznawczych” ukazują się na zasadach odpowiadających licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (znanej również jako CC-BY).
