Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część trzecia
DOI:
https://doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2018.0.289Słowa kluczowe:
dozwolona krytyka, ujemne oceny, satyra, karykatura, fotomontaż, memyAbstrakt
Nie stanowi zniesławienia dozwolona krytyka dokonywana w ramach recenzji, polemik publicystycznych oraz w opiniach i charakterystykach służbowych. Musi ona się jednak mieścić w granicach prawa i być zgodna z normami społecznymi. Tłumienie krytyki stanowi przestępstwo z art. 44 ust. 1 i 2 pr.pr. Granice legalności krytyki wyznacza treść art. 41 pr.pr. Pod ochroną prawa prasowego pozostają wszelkie formy satyryczne i karykatury. Przekroczenie granic legalności satyry powoduje odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych.
Bibliografia
Buchwald-Pelcowa P., Satyra [w:] Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, t. II, Warszawa 1985.
Dobosz I., glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2002, IV CKN 925/00, OSP 2003, Nr 5, poz. 60.
Dobosz I., Krytyka w czasopismach naukowych, Ośrodek Badań Prasoznawczych 1979.
Dobosz I., Krytyka w recenzjach i polemikach naukowych, „Nauka Polska” 1980, nr 6.
Krukowski A., Materialna treść czynu a okoliczności wyłączające bezprawność karną, „Nowe Prawo” 1971, nr 12.
Marek M., Waszczyński J., Obrona konieczna w prawie karnym na tle teorii i orzecznictwa Sądu Najwyższego, Warszawa 1979.
Pawelec K., Wybrane zagadnienia krytyki prasowej w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego, „Problemy Praworządności” 1980, nr 4–5.
Piekara A., Prawne i społeczne aspekty krytyki prasowej, „Zeszyty Prasoznawcze” 1965, nr 4.
Pietrzak M., Reglamentacja wolności prasy w Polsce (1918–1939), Warszawa 1963.
Rupar J., Zniesławienie a dozwolona krytyka dziennikarska osób publicznych, „Prokuratura i Prawo” 2008, nr 11.
Sobczak J., Determinanty wolności prasy [w:] Prawo w okresie społecznych przemian, red. S. Pawela, Warszawa 2005, s. 31–38.
Sieńczyło-Chlabicz J., glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2002 r., II CKN 1293/00, „Państwo i Prawo” 2004, nr 4, s. 116.
Sobczak J., Europejski ład komunikacyjny w procesie globalizacji [w:] Europejska myśl polityczna wobec globalizacji, red. J. Sobczak, R. Bäcker, Łódź 2005, s. 39–70.
Sobczak J., Europejskie standardy wolności słowa a orzecznictwo Europejskiego Trybunału w Strasburgu [w:]
Polska wobec Unii Europejskiej. Wybrane zagadnienia, red. S. Wojciechowski, Poznań 2001, s. 7–22.
Sobczak J., Prawo prasowe. Podręcznik akademicki, Warszawa 2000.
Sobczak J., Prawo prasowe. Komentarz, Warszawa 2008.
Sobczak J., Prawo do prywatności a wolność słowa i druku [w:] Wolności i prawa jednostki oraz ich gwarancje w praktyce, red. L. Wiśniewski, Warszawa 2006, s. 152–178.
Sobczak J., Wolność słowa w myśl litery prawa i w praktyce prasy lokalnej (polski zaścianek środków społecznego przekazu w globalnej wiosce wobec wyzwań europejskich systemów prawnych) [w:] Media lokalne a demokracja lokalna, red. J. Chłopecki, R. Polak, Rzeszów 2005, s. 59–90.
Sobczak J., Wolność środków społecznego przekazu czy wolność ekspresji w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości w Strasburgu [w:] Kulturowe instrumentarium wolności. Etyka i prawo, red. R. Paradowski, Poznań 2005, s. 163–208.
Sobczak J., Zakres normatywny wolności wypowiedzi w aktach prawa międzynarodowego, „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie” 2004, s. 81–99.
Sobolewski P., glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2002 r., II CKN 1292/00, OSNC 2004, nr 2, poz. 27, PS 2005, nr 7–8, s. 246.
Wolter W., Krytyka naukowa i obraz czci, „Gazeta Sądowa Warszawska” 1929.
Wolter W., O kontratypach i braku społecznej szkodliwości czynu, „Państwo i Prawo” 1963, nr 10.
Zoll A., „Pozaustawowe” okoliczności wyłączające odpowiedzialność karną w świetle konstytucyjnej zasady podziału władzy [w:] W kręgu teorii i praktyki prawa karnego. Księga poświęcona pamięci prof. Andrzeja Wąska, red. L. Leszczyński, E. Skrętowicz, Z. Hołda, Lublin 2005.
Zoll A., Stosunek kontratypów do ustawowej określoności czynu, „Państwo i Prawo” 1975, nr 4.
Wyrok TK z 30 października 2006 r., sygn. P 10/06, OTK-A 2006, nr 9, poz. 128.
Wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 1965 r., III CR 287/65; OSN CP 1966, nr 7, poz. 130.
Wyrok Sądu Najwyższego z 13 stycznia 1966 r., II CR 306/63; OSN CP 1966, nr 7–8, poz. 134.
Wyrok Sądu Najwyższego z 28 listopada 1967 r., I CR 415/67; OSP 1968, nr 10, poz. 210.
Wyrok Sądu Najwyższego z 17 września 1969 r., III CRN 310/69; OSN CP 1970, nr 6, poz. 115.
Wyrok Sądu Najwyższego z 7 listopada 1985 r., III CRN 344/85; OSN CP 1986, nr 10, poz. 161.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2001 r., I CKN 1135/98, OSNC 2002, nr 2, poz. 23.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 lipca 2009, sygn. III KK 52/09, OSN KW 2010, nr 1, poz. 2.
Wyrok NSA z 11 stycznia 1987 r., II SA 21-25/87, „Gazeta Prawnicza” 1988, nr 5.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 12 stycznia 1994 r. I ACr 314/93 [w:] Dobra osobiste. Zbiór orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie, oprac. B. Gawlik, Kraków 1999, s. 100–114.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 15 maja 1998 r. I ACa 130/98 [w:] Dobra osobiste, oprac. B. Gawlik, s. 305 i n.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Publikacje na łamach „Studiów Medioznawczych” ukazują się na zasadach odpowiadających licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC 4.0).
