Amatorzy, elity symboliczne, celebryci – nadawcy w internetowych serwisach Web 2.0
Streszczenie
Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o to, kto tworzy treści wypełniające serwisy Web 2.0. Uważano, że powstanie tych serwisów, podobnie jak samego internetu, pozwoli „zwykłym ludziom” wcielić się w rolę masowego nadawcy. Sądzono, że będą oni z tej możliwości powszechnie korzystać, serwisy te będą więc wypełniane treścią przez amatorów. Początkowo wydawało się jednak, że oczekiwania te nie zostaną spełnione. Szacowano, że tylko 10% użytkowników umieszcza w internecie swoje treści, w tym 1% regularnie, a 9% okazjonalnie, pozostali są zaś biernymi odbiorcami. Serwisy Web 2.0 były natomiast wypełniane treścią w dużej mierze przez podmioty profesjonalne, które mogły wypowiadać się również w mediach masowych. Obecnie, gdy serwisy Web 2.0, a szczególnie media społecznościowe, mają coraz więcej użytkowników, zarysowane wyżej kwestie wymagają ponownego przeanalizowania. Koncepcja i metody badań: na podstawie dostępnych danych oraz wyników badań własnych, przeprowadzonych przy użyciu ankiety wśród 500 użytkowników internetu, sformułowane zostały następujące wnioski: (1) treści w serwisach Web 2.0 są tworzone głównie przez amatorów, w mniejszym stopniu przez aktorów profesjonalnych; (2) większość użytkowników tworzy treści w serwisach Web 2.0, a zwłaszcza w serwisach społecznościowych; (3) najbardziej pracochłonne i ambitne formy aktywności twórczej są udziałem niewielkiego odsetka internautów. Wnioski te stanowią oryginalny wkład do wiedzy na temat autorstwa treści w tych cieszących się obecnie ogromną popularnością serwisach.
Bibliografia
Alexa. (2020). The top 500 sites on the web. Retrieved on July 13, 2020, from https://alexa.com/topsites
Anderson, Ch. (2008). Długi ogon. Ekonomia przyszłości – każdy konsument ma głos. Poznań: Media Rodzina.
Antelmi, A., Malandrino, D., & Scarano, V. (2019, May). Characterizing the Behavioral Evolution of Twitter Users and The Truth Behind the 90-9-1 Rule. In Companion Proceedings of The 2019 World Wide Web Conference (pp. 1035–1038). DOI: 10.1145/3308560.3316705.
Apy News. (2020). Ranking youtuberów. Pobrane 4 sierpnia 2020 z https://apynews.pl/ranking-youtuberow
Arthur, C. (2006, July 20). What’s the 1% Rule? The Guardian. Retrieved from https://theguardian.com/technology/2006/jul/20/guardianweeklytechnologysection2
Batorski, D. (2015). Filtrowanie społecznościowe w internecie – nowy sposób docierania do treści i jego konsekwencje. Studia Medioznawcze, 62(3), 43–56. DOI: 10.33077/uw.24511617.ms.2015.62.524.
Bauman, Z. & Lyon, D. (2013). Płynna inwigilacja. Rozmowy. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Bechmann, A. (2019). Inequality in Posting Behaviour Over Time: A Study of Danish Facebook Users. Nordicom Review, 40(special issue 1), 31–49. DOI: 10.2478/nor-2019-0012.
Bracciale, R., Martella, A., & Visentin, C. (2018). From Super-Participants to Super-Echoed. Participation in the 2018 Italian Electoral Twittersphere. Partecipazione e Conflitto. The Open Journal of Sociopolitical Studies, 11(2), 361–393. DOI: 10.1285/i20356609v11i2p361.
Brandtzaeg, P.B. & Heim, J. (2011). A typology of social networking sites users. International Journal of Web Based Communities, 7(1), 28–51.
Brandwatch. (2020). The Top 20 Most Followed Instagram Accounts. Retrieved on August 2, 2020, from https://brandwatch.com/blog/top-most-instagram-followers
Bughin, J.R. (2010). The World According to YouTube: Explaining the Rise of Online Participative Video. In D. Vegros, J. Sáenz (Eds.), Peer-to-Peer Networks and Internet Policies (pp. 179–191). Nova Science Publishers.
Castells, M. (2013). Władza komunikacji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
CBOS. (2020). Korzystanie z internetu. Pobrane 4 stycznia 2021 z https://cbos.pl/SPISKOM.POL/2020/K_085_20.PDF
DDOB. (2020). Ranking Instagram. Pobrane 9 sierpnia 2020 z https://ddob.com/ranking/instagram
Dean, J. (2010). Blog Theory: Feedback and Capture in the Circuits of Drive. Polity.
Filiciak, M. (2013). Media, wersja beta. Film i telewizja w czasach gier komputerowych i internetu. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra.
Gillmor, D. (2004). We the Media. Grassroots Journalism by the People, for the People. O’Reilly Media.
Goban-Klas, T. (2004). Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Godzic, W. (2007). Znani z tego, że są znani. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Halawa, M. (2013). Facebook – platforma algorytmicznej towarzyskości i technologia siebie. Kultura i Społeczeństwo, 57(4), 117–144.
Heil, B. & Piskorski, M. (2009, June 1). New Twitter Research: Men Follow Men and Nobody Tweets. Harvard Business Review. Retrieved from https://hbr.org/2009/06/new-twitter-research-men-follo
Hou, M. (2019). Social media celebrity and the institutionalization of YouTube. Convergence: The International Journal of Research into New Media Technologies, 25(3), 534–553. DOI: 10.1177/1354856517750368.
Hubert, J. (2015). Enhancing Promotional Strategies through the Use of Web 2.0. Corvinus Marketing Studies, 2015(1), 1–15. DOI: 10.1177/1524839908325335.
Jacyno, M. (2007). Kultura indywidualizmu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jenkins, H. (2007). Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Kim, J. (2012). The institutionalization of YouTube: From user-generated content to professionally generated content. Media, Culture & Society, 34(1), 53–67. DOI: 10.1177/0163443711427199.
Levinson, P. (2010). Nowe nowe media. Warszawa: Wydawnictwo WAM.
Lévy, P. (2000). Collective Intelligence: Mankind’s Emerging World in Cyberspace. Basic Books.
Maciąg, R. (2013). Pragmatyka Internetu. Web 2.0 jako środowisko. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Mobirank. (2020). Raport digital i mobile na świecie w 2020 roku. Pobrane 30 lipca 2020 z https://mobirank.pl/2020/01/31/raport-digital-i-mobile-na-swiecie-w-2020-roku
Musser, J. & O’Reilly, T. (2007). Web 2.0: Principles and Best Practices. O’Reilly Media.
Nielsen, J. (2006, October 8). The 90-9-1 Rule for Participation Inequality in Social Media and Online Communities. Retrieved from https://nngroup.com/articles/participation-inequality
O’Reilly, T. (2007). What Is Web 2.0: Design Patterns and Business Models for the Next Generation of Software. Communications & Strategies, 65, 17–37.
Ortega, F., Gonzalez-Barahona, J.M., & Robles, G. (2008, January). On the inequality of contributions to Wikipedia. In Proceedings of the 41st Annual Hawaii International Conference on System Sciences (HICSS 2008) (pp. 304–304). Washington, DC, US: IEEE Computer Society.
Rettberg, J.W. (2012). Blogowanie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Rheingold, H. (2002). Smart Mobs. The Next Social Revolution. Transforming Cultures and Communities in the Age of Instant Access. Perseus Publishing.
Serrano, A., Arroyo, J., & Hassan, S. (2018, August). Participation Inequality in Wikis: A Temporal Analysis Using WikiChron. In Proceedings of the 14th International Symposium on Open Collaboration (pp. 1–7). New York, NY, US: Association for Computing Machinery. DOI: 10.1145/3233391.3233536.
Shaw, A. & Hill, B.M. (2014). Laboratories of Oligarchy? How the Iron Law Extends to Peer Production. Journal of Communication, 64(2), 215–238. DOI: 10.1111/jcom.12082.
Shirky, C. (2010). Cognitive Surplus. How Technology Makes Consumers into Collaborators. New York: Penguin Group.
Socialbakers. (2020). Facebook Pages Stats. Retrieved on August 9, 2020, from https://socialbakers.com/statistics/facebook/pages/total
Socialbakers. (2020). YouTube Channels Stats. Retrieved on August 9, 2020, from https://socialbakers.com/statistics/youtube/channels
Socialpress. (2020). Social media w Polsce i na świecie – najnowsze dane. Pobrane 9 sierpnia 2020 z https://socialpress.pl/2020/02/social-media-w-polsce-i-na-swiecie-najnowsze-dane
Sotrender. (2020). Facebook Trends Polska. Pobrane 8 sierpnia 2020 z https://sotrender.com/trends/facebook/poland/202006
Statystyki Wikipedii. (2019). Współpracownicy. Pobrane 25 lipca 2020 z https://stats.wikimedia.org/PL/TablesWikipediansContributors.htm
Tancer, B. (2007). Hitwise US Research Note: Measuring Web 2.0 Consumer Participation. Pobrane 7 lutego 2021 z https://askapache.com/s/s.askapache.net/pdf/Hitwise_US_Measuring_Web_2.0_Consumer_Participation_June_2007.pdf
Turri, A.M., Smith, K.H., & Kemp, E. (2013). Developing Affective Brand Commitment Through Social Media. Journal of Electronic Commerce Research, 14(3), 201–214.
Van Dijck, J. (2009). Users like you? Theorizing agency in user-generated content. Media, Culture & Society, 31(1), 41–58. DOI: 10.1177/0163443708098245.
Van Dijk, T.A. (1993). Elite Discourse and Racism. Sage Publications.
Van Mierlo, T. (2014). The 1% Rule in Four Digital Health Social Networks: An Observational Study. Journal of Medical Internet Research, 16(2), e33. DOI: 10.2196/jmir.2966.
Więckiewicz, M. (2012). Blog w perspektywie genologii multimedialnej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Więckiewicz-Archacka, M. (2019). Nlog, Prawda.org, Blog.art.pl. Pierwsze niekomercyjne platformy blogowe w Polsce i ich wpływ na rozwój sieci blogów. Studia Medioznawcze, 20(1), 56–67. DOI: 10.33077/uw.24511617.ms.2019.1.88.
Wikipedia. (2020). Tumblr Usage. Retrieved on July 23, 2020, from https://en.wikipedia.org/wiki/Tumblr
Wikipedia. (2020). Wikipedia:Społeczność wikipedystów Liczebność. Pobrane 9 sierpnia 2020 z https://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Spo%C5%82eczno%C5%9B%C4%87_wikipedyst%C3%B3w#Liczebno%C5%9B%C4%87
Wu, M. (2010, March 18). The 90-9-1 Rule in Reality. Khoros ATLAS. Retrieved from https://community.khoros.com/t5/Khoros-Community-Blog/The-90-9-1-Rule-in-Reality/ba-p/5463
Copyright (c) 2021 Marta Magdalena Juza

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
Publikacje na łamach „Studiów Medioznawczych” ukazują się na zasadach odpowiadających licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (znanej również jako CC-BY).