Medioznawstwo polskie na mapie świata. Sondaż naukoznawczy
DOI:
https://doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2017.71.348Słowa kluczowe:
badania medioznawcze, naukoznawstwo, PolskaAbstrakt
Kształcenie dziennikarzy i ludzi mediów ma istotny wpływ na system medialny, a także pośrednio wpływa na system polityczny. Polskie badania medioznawcze nie ograniczają się jedynie do współpracy instytucjonalnej i udziału w konferencjach – ich efektem są m.in. publikacje na łamach czasopism naukowych oraz tworzenie międzynarodowych zespołów badawczych. Wielu polskich uczonych pracuje w zagranicznych ośrodkach uniwersyteckich. Efekty tych badań są uzależnione od wielkości środków kierowanych na naukę, a ponieważ są one niewystarczające, dlatego niezbędna jest koordynacja badań i wyznaczenie ich najważniejszych kierunków.
Bibliografia
Adamowski J.W., O pilnej potrzebie formalnego powołania w Polsce nauki o komunikowaniu i mediach społecznych jako dyscypliny naukowej, „Studia Medioznawcze” 2009, nr 4.
Arystoteles, Polityka, Warszawa 1964.
Евсеева Л.П., Медия Польши на рубеже XXI века, 2011, Москва 2011.
Евсеева Л.П., Средства массовой информации Польши 1976–2000 гг. I часть. Печать, Москва 2001.
Foley M., The press and democracy building: journalism education and training in Eastern and South-Eastern Europe during transition. Masters dissertation, Dublin Institute of Technology. doi: 10.21427/D7QK77, http://arrow.dit.ie/appamas/34/ [dostęp: 7.08.2017].
Goban-Klas T., Nauki o mediach i komunikacji społecznej jako nowa dyscyplina nauk humanistycznych, „Studia Medioznawcze” 2008, nr 2.
Goban-Klas T., Nauki o mediach. Prekursorzy–ojcowie założyciele–medioznawcy i mediolodzy, „Zeszyty Prasoznawcze” 2013, nr 1.
Golka B., Kształtowanie się wiedzy o prasie w Polsce w XIX w., Warszawa 1969.
Jabłonowski M., Gackowski T., Przed konferencją Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego Tożsamość nauk o mediach. Obszary, perspektywy, postulaty, „Studia Medioznawcze” 2012, nr 2.
Jakubowicz K., Media publiczne: początek końca, czy nowy początek? Warszawa 2007.
Journalism in Russia, Poland and Sweden – traditions, cultures and research, Stockholm 2012.
Kafel M., Ekonomiczne oblicze zawodu dziennikarskiego w Polsce, Kraków 1945.
Kafel M., Prasoznawstwo. Wstęp do problematyki, Warszawa 1969.
Kolasa W.M., Historiografia prasy polskiej (do 1918 roku). Naukometryczna analiza dyscypliny 1945–2009, Kraków 2013.
Kolasa W.M., Jarowiecki J., Polska bibliografia prasoznawcza 1996–2001, Kraków 2005.
Kotarbiński T., Traktat o dobrej robocie, Wrocław 1975.
Kulczycki E., „Dziedzictwo Schramma” jako źródło specyfiki polskiej nauki o komunikacji, „Lingua ac Communitas”, 2011, Vol. 21.
Kupis T., Dziennikarskie sprawy. Wybór rozpraw i artykułów 1958–1972, Warszawa 1975.
Merton R.K., The focussed interview and focus groups: continuities and discontinuities, “The Public Opinion Quarterly”, 1987, tom 51, nr 4.
Metodologie badań medioznawczych, red. T. Gackowski, Warszawa 2014.
Mielczarek T., Model polskiej edukacji dziennikarskiej [w:] Współczesne modele dziennikarstwa, red. K. Wolny-
Zmorzyński, P. Urbaniak, K. Bernat, Wrocław 2015.
Mielczarek T., Stan i perspektywy badań nad polskim systemem medialnym, „Zeszyty Prasoznawcze” 2017, nr 1.
Мельчарек Т., Пресса в политической сиcтеме общества (на римере Полъши 1918–1939 гг.), Москва 1991.
Morris A., The BBC Polish Service during the second world war, “Media History” 2015, Vol. 21, wyd. 4: Revisiting
Transnational Broadcasting: The BBC’s foreign-language services during the Second World War. Guest Edited by Nelson Ribeiro and Stephanie Seul.
Pisarek W., Past challenges to journalism. Great ideas of the seventies and eighties revisited. „Zeszyty Prasoznawcze” wybór tekstów z 2013 roku, s. 1–11.
Pisarek W., Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2008.
Przemiany systemu medialnego. Polsko-rosyjskie spojrzenie, red. naukowa M. Gierula, Sosnowiec 2011.
Tetelowska I., Szkice prasoznawcze, Kraków 1972.
Wstęp do prasoznawstwa, red. J. Mądry, Katowice 1982.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Publikacje na łamach „Studiów Medioznawczych” ukazują się na zasadach odpowiadających licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (znanej również jako CC-BY).
